Klanten die ik train, familie en vrienden zeggen wel eens tegen mij: ‘jij vindt sporten leuk, dus jou kost het geen moeite’. Wist je dat ik echt een schurft hekel had aan zwemmen!? Het recreatief zwemmen met bommetjes maken, vliegend door de lucht een salto maken om vervolgens snel weer aan de kant te staan voor een nieuwe poging stunts te maken, hoorde meer tot mijn assortiment. Maar het technisch zwemmen zoals de borstcrawl was een grote ramp! Tijdens de sportopleidingen kwam het technisch zwemmen keer op keer aan bod. Je zou denken dat ik het ondertussen wel onder de knie had. Alleen voor de zwemlessen op de sportacademie had ik een afwezigheidsstrippenkaart. Laten we maar zeggen dat ik mijn zwemdiploma’s heb gekregen bij een pakje boter.
Nu 10 jaar later, lig ik 3 tot 5 uur per week in het water om mijn zwemtechniek te perfectioneren. Iedere keer ga ik weer met enorm veel zin zwemmen om steeds sneller te worden! ‘What happened?’ Ik stelde een doel, de Ironman. Whow dat is een onmenselijk doel. Klopt! Maar dat is het einddoel, met heel veel kleine tussenstapjes die uitgesmeerd worden over een jaar. Het begon met een 1/8 triatlon waar ik de zwemafstand overbrugde met de schoolslag. Dat was al een enorme opgave. Ik had mijn eerste succes ervaring. Weliswaar niet met de borstcrawl, daar werd nog aan gewerkt maar wel met de schoolslag. Het motto luidde dan ook; het maakt niet uit hoe je het doet, als je het maar doet. De tweede poging mislukte wederom. Ondanks mijn voornemen om te zwemmen met de borstcrawl, viel ik terug in mijn oude vertrouwde veilige schoolslag. Hiermee had ik overzicht over het ‘slagveld’ in het water. Ik baalde zo dat ik mijn ademhaling niet onder controle kreeg en mijn borstcrawl een worstelgevecht in het water was. Een ding wist ik wel, het motiveerde me enorm om meer te trainen!
Motivatie! Ja, daar komen we bij het hoofdingrediënt van succes.
Ook al ging ik de eerste weken, maanden met frisse tegenzin naar de zwemtrainingen omdat het echt niet mijn ding was, was ik juist meer dan ooit gemotiveerd om te werken aan mijn zwakste sport, zwemmen. Aan de bak dus!
Consequent! Ritme en regelmaat.
Gezellig, nieuwjaar wensen met de hele familie! Goh, je bent wel smal geworden, zegt de een na de ander met jawel, zwaar overgewicht. Je bedoelt dat ik afgetraind ben!? Daar moet je veel voor doen en ook veel voor laten. Ze zeggen niet voor niets: “Iedere medaille heeft een keerzijde.“ Wijntje? Ik drink niet. Oh joh, pak toch een wijntje? Zucht, met nog wat meer woorden maak ik duidelijk dat ik niet drink. Tegelijkertijd herinner ik me de vele gesprekken die ik met klanten heb, waarin ze worstelen met het feit dat ze keer op keer ongezond eten krijgen opgedrongen terwijl ze willen afvallen. Nu weet ik gelijk hoe mijn klanten zich voelen. Het continue moeten verantwoorden waarom je bepaalde keuzes maakt.
Je intrinsieke motivatie is een van de hoofdingrediënten van het behalen van je doel. Maar laten we eerlijk zijn dat het omringen van mensen die je stimuleren, steunen, je enthousiasme delen, passie voor sport en je vooral een handje willen helpen de smaakmaker is!
Voordat ik überhaupt aan dit onmenselijke sportdoel begon, hadden mijn man en ik duidelijke afspraken gemaakt. Een stukje “sociale verplichtingen” kwam ook aan de orde. Gezien het aantal trainingsuren, is het onmogelijk om ook nog eens bij alle “sociale verplichtingen” aanwezig te zijn. Toch proberen we niemand teleur te stellen en proberen we alles alsnog zoveel mogelijk in te passen met het gezin.
Tussen het gezellig samen zijn met de familie houd ik de tijd in de gaten, want er staat nog een trainingsrit op het programma. Ik hijs me in mijn fietskleding en sta klaar om te vertrekken. Terwijl ik wil vertrekken, krijg ik te horen dat ik prioriteiten moet stellen en niet zo maar kan gaan trainen. De opmerking die ik zojuist kreeg te horen had te maken met de verwachting van iemand anders dat ik op het feestje moest blijven. Laat ik daar gelijk korte metten mee maken. Ik herinner mezelf eraan dat er maar eentje achter mijn doel hoeft te staan waar ik voor ga en dat is mijn man, mijn gezin. Dat is de smaakmaker! En iedereen die me hierin stimuleert en steunt is gedeelde vreugde en neem ik graag mee in mijn avontuur!
En als ik een keer geen zin heb om te trainen? Dan krijg ik een vriendelijke schop onder mijn kont van degene die me steunen en stimuleren, zodat ik met frisse tegenzin me aan mijn trainingsschema houdt.
Tot slot, om het recept tot het slagen van je sportieve doel van 2019 compleet te maken: RUST!!!
Heb jij voor 2019 sportieve gezonde voornemens? Dan help ik je graag op weg met Personal Training, Yoga, Sportvasten of Vegan Switch.
